به گزارش خبرورزشی، گاو نر همیشه جایی ضربه می‌زند که کمتر کسی انتظارش را دارد؛ لائوتارو مثل یک شکارچی خاموش در محوطه جریمه، بی‌سروصدا از کنارش عبور می‌کند.
دیروز صبح در کالیفرنیا هم همین اتفاق افتاد. برخلاف پیش‌بینی‌ها، او به آرامی وارد یکی از آن خودروهای عجیب شد که بازیکنان اینتر را دو به دو به زمین تمرین می‌بردند. بی‌درنگ به زمین تمرینی دانشگاه UCLA منتقل شد؛ یک ساعت زودتر از بقیه، برای تمرین در سالن.
هواداران لاتین‌تباری که از صبح پشت نرده‌ها منتظر امضا بودند، حتی فرصت نداشتند نامش را فریاد بزنند؛ مهاجم آرژانتینی‌ای که حالا به خانه‌اش در اینتر بازگشته است. حضور زودهنگام لائوتارو در گرمای چسبناک لس‌آنجلس، نشانه‌ای است از بازگشت آرامش؛ هم برای اینتر، و هم برای کریستین کیوو. آنها در این دوران بازسازی، به‌ویژه پیش از جام جهانی و پس از فصلی فرساینده برای عضلات و اعصاب، بیش از همیشه به ثبات نیاز دارند.
کاپیتان دیروز در بخشی از تمرین گروهی شرکت کرد، هرچند در بخشی که برای رسانه‌ها باز بود، فشار زیادی نیاورد. او به‌تنهایی سفر کرده بود، چون پیش‌تر در آرژانتین بود؛ جایی که در بازی‌های ملی اخیر مقابل شیلی و کلمبیا حتی یک دقیقه هم بازی نکرد.
نگرانی برای طارمی
در حالی‌که لائوتارو آماده‌ی بازگشت به ترکیب است، وضعیت برای مهدی طارمی پیچیده‌تر شده. مهاجم ایرانی به دلیل جنگ با اسرائیل در تهران گیر افتاده؛ فضای هوایی ایران به روی پروازهای غیرنظامی بسته شده است. طارمی دیروز به فرودگاه رفت تا به سمت کالیفرنیا پرواز کند، اما مجبور شد بازگردد.
باشگاه اینتر در حال بررسی گزینه‌هایی است تا ببیند آیا امکان دارد طارمی به‌گونه‌ای به هم‌تیمی‌هایش در آمریکا بپیوندد یا نه. اما با توجه به شرایط جنگی، همه‌چیز به‌طرز نگران‌کننده‌ای پیچیده شده؛ آن‌هم در حالی که ذهن مردم ایران جای دیگری است.
مثل باران
دیدار لائوتارو با سرمربی جدیدش، کیوو، نه‌تنها در زمین بلکه بیرون از آن نیز، لحظه‌ای مورد انتظار بود؛ مثل باران بعد از خشکسالی. اما دیداری دیگر نیز به همان اندازه اهمیت داشت: ملاقات دوباره با مارکوس تورام، یارش در خط حمله.
تورام هم به‌طور مستقل، این بار از اروپا، خود را به لس‌آنجلس رسانده است. دو نیمهٔ خط حمله نراتزوری — همانند دو نیمهٔ یک سیب — بار دیگر به هم پیوسته‌اند. پس از اشک‌هایی که به‌خاطر فینال لیگ قهرمانان ریخته شد و سفرهایی که هر یک برای تمدد اعصاب با تیم ملی خود داشتند، حالا دوباره به آغوش باشگاه محبوب‌شان برگشته‌اند.
«Thu» دوباره کنار «La» — این نسخه آمریکایی «ThuLa» حالا نقطه اتکای کیوو است. زوجی که اینزاگی ساخته بود و تا شب فاجعه‌آمیز مونیخ، تیم را به پیش می‌برد. هر طرحی برای انتقام از آن شکست، بی‌شک باید از این دو آغاز شود.
ارتش سیاه‌پوش
دیگر ملی‌پوشان اینتر هم تا دیشب به وقت آمریکا، یکی‌یکی رسیدند. پاوار و کارلوس آگوستو هم مانند تورام و لائوتارو، به‌صورت مستقل پرواز کردند. در پروازی که مدیر باشگاه ماروتا و مدیر ورزشی آسیلیو را به لس‌آنجلس آورد، سایر بازیکنان اروپایی نیز حضور داشتند: آسلانی، زیلینسکی، زالوسکی، ده‌فری، دومفریز، و خرید جدید، لوئیس هنریکه؛ چهره‌ای کلیدی برای جام جهانی اینتر.
امروز نیز نوبت دستیار کیوو، الکساندر کولاروف است که به تیم ملحق شود. حالا که ترافیک هوایی به پایان رسیده، تمرینات با حضور کل تیم ادامه خواهد یافت؛ تیمی که قرار است در جام جهانی حاضر شود و کیوو باید رویکردش را بر آن پیاده کند.
ما در آغاز مسیری طولانی هستیم، اما نشانه‌هایی از حرکت دیده می‌شود: تمرکز هم بر عضلات و هم بر ذهن‌ها. فراموشی فاجعه‌ی مونیخ شاید تلاشی روانکاوانه برای پاک‌کردن حافظه باشد اما در عصر جدید، آن خاطره باید دفن شود.
عصر جدید
صدای کیوو در زمین به‌وضوح شنیده می‌شود؛ کم‌رویی‌اش فقط ظاهری است. از تمرینات هوازی تا تمرینات ترکیبی، مدام خواهان شدت بالا و بازی یک‌ضرب است. رابطه‌اش با بازیکنان صریح و بی‌پرده است؛ مثل مربی‌ای که به پرورش استعدادهای جوان خو گرفته باشد. با این حال، در لحظه‌های لازم، چهره‌ای خشن و قاطع از خود نشان می‌دهد. او مأمور است اینتر را وارد عصری تازه کند — عصری پس از اینزاگی، که جای بیشتری برای جوانان خواهد بود؛ هم آن‌هایی که حالا در تیم هستند، و هم آن‌هایی که در راه‌اند…