به گزارش خبرورزشی، گاتزتا دلواسپرت با مقایسه عملکرد لائوتارو مارتینز در اروپا و سری آ نوشت؛ ما با دو کاپیتان طرف هستیم.
در آستانه بازی حساس اینتر و بارسلونا در نیمه نهایی لیگ قهرمانان، گاتزتا دلواسپرت نوشت:
دو روز استراحت و بازگشت پرشتاب برای بستن دوباره بازوبند کاپیتانی در قلعه‌اش، سن‌سیرو، تغییری در مسیر فصل لائوتارو ایجاد نخواهد کرد. مهاجم آرژانتینی، که بارها تا مرز فرسودگی پیش رفته، به‌ویژه در آن هفته لعنتی که تورام غایب بود و نراتزوری هم جام حذفی را از دست داد و هم شاید سری‌آ را، همچنان برگ برنده اینزاگی است. حتی وقتی پا روی ترمز می‌گذارد، باز هم «تورو» کسی است که بار تیم را به دوش می‌کشد—اگر نه با گلزنی، با حضور کاریزماتیکش در نقش رهبر احساسی تیم. در سری‌آ، دیگر آن فرمانروای بی‌رقیب فصل قبل نیست؛ اما در اروپا، شیرینی فوتبالش را جا گذاشته.
دو سرعت متفاوت
در معتبرترین رقابت باشگاهی قاره، هیچ‌گاه با چنین ریتمی گل نزده بود. لائوتارو تا اینجای کار در ۱۲ بازی، ۸ گل به ثمر رسانده؛ سه‌تا از آن‌ها در دیدارهایی که از روی نیمکت آغاز کرده بود. در آن هفته‌های ابتدایی که اینزاگی ترکیب را چرخشی می‌چید، او حتی از نیمکت هم ضربه می‌زد. اینکه توانسته در دو بازی مختلف به بایرن گل بزند—یکی در خانه و دیگری در آلمان—نشان‌دهنده جایگاه تثبیت‌شده‌اش در سطح اروپا است. هت‌تریک مقابل موناکو نیز هدیه‌ای بود از خودش به خودش، در یکی از شب‌های سرد ژانویه.
اگر دقایق بازی‌اش را بر تعداد گل‌ها تقسیم کنیم، به میانگین شگفت‌انگیز یک گل در هر ۸۷ دقیقه در لیگ قهرمانان می‌رسیم. اما در سری‌آ، تصویر متفاوت است: فقط ۱۲ گل در ۳۱ بازی، یعنی هر ۲۱۵ دقیقه یک گل. تورام با ۱۴ گل، در حال حاضر آقای گل اینتر در لیگ داخلی است. این یعنی لائوتارو، با وجود تأثیر بی‌چون‌وچرایش در زمین، فصل را با دو سرعت متفاوت پیش می‌برد—در اروپا، بی‌رحم و مؤثر؛ در ایتالیا، سنگین و فرسوده.
روند فرسایشی
چهارشنبه گذشته در مونت‌ژوئیک، هشتمین بازی متوالی بود که لائوتارو از ابتدا به میدان رفت؛ از دیدار با پارما در ۵ آوریل تا نیمه‌نهایی رفت. ۶۱۵ دقیقه در طول ۲۵ روز، فشار مداومی که حتی اگر اینزاگی نخواهد به آن بهانه‌ای بدهد، نقش خودش را در مصدومیت اخیر در کاتالونیا ایفا کرده است. اما لائوتارو دارد از درد عبور می‌کند، چون ذاتش همین است: جان‌سخت، فداکار، و همیشه در حال پیشروی.
شروع کُندش در لیگ هم دلیلی ساده دارد: او از فصلی بی‌پایان آمده بود. فصل گذشته را با گل و جام بسته بود، در تابستان کوپا آمریکا را به‌عنوان آقای گل فتح کرد و بدون استراحت واقعی، زودتر از هم‌تیمی‌ها تمرینات پیش‌فصل را آغاز کرد. اولین گلش در سری‌آ—در واقع دبل مقابل اودینزه—تازه در هفته ششم به ثبت رسید.
پس‌رفت قابل‌قبول
در سه فصل گذشته سری‌آ، او مثل عقربه ساعت، دقیق و بی‌وقفه گل زده: ۲۱ گل در دو فصل پیاپی، و ۲۴ گل در فصل گذشته. اما این‌بار، مگر آنکه معجزه‌ای رخ دهد، مجبور است با آماری پایین‌تر کنار بیاید. با این حال، جای نگرانی نیست: گاهی لازم است یک قدم به عقب برداری تا در اروپا جهشی بلندتر داشته باشی.
بیشتر بخوانید: اینتر نفس راحت کشید؛ کاپیتان به بازی مرگ و زندگی مقابل بارسلونا می‌رسد!