به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ بازگشت دوباره او به فوتبال یک سیرک تمام عیار بود. سیرکی که البته کسی را نمی خنداند و گریه دارد. گریه بر حال فوتبالی که اینقدر در و بی پیکر شده که یک مربی بی پرنسیب و بی لول بعد از عطرآگین کردن مستطیل سبز با الفاظ ۱۸+ و چوب حراج زدن بر ناموس استاد و سرمربی سابقش بدون هیچ مشکلی دوباره بازگشته تا دوباره منتظر شاهکار جدید با فحاشی های آقای ادب باشیم. مردی که شلوغکاری و دشنام تاکتیک اصلی او در لب خط است و نامش بی مسماترین واژه برای توصیف اوست. ۳ ماه بعد از شاهکار فولاد آرنا حالا ساکت بازگشته تا دوباره شاهد هنرنمایی او باشیم. مردی که برخی ها می گویند «فنی» اش خوب است اما به نظر می رسد که او بیشتر در دشنام فن دارد تا فوتبال و بیشتر از سلولهای خاکستری اش، زبانش کار می کند و از آن واژه های زهردار بیرون می ریزد.
نکته حیرت انگیز ماجرا اما انفعال فدراسیون فوتبال و کمیته انضباطی و ارکان حقوقی و قضایی است که بعد از آن گل واژه های شنیع الهامی و محرومیت ۵ ماهه و سپری شدن تنها ۳ ماه از آن فاجعه به این مربی مجوز داده تا دوباره بازگردد و فارغ البال روی نیمکت بنشیند و دوباره علفهای هرز را با گل واژه هایش آبیاری کند. همین رفتار منفعلانه ارکان قضایی و انضباطی فدراسیون فوتبال در قبال این مین گذاری در زمین فوتبال است که سبب می شود تا کاپیتان تیم صدرنشین لیگ به خود اجازه دهد اندامش را با وقاحت هر چه تمام به هواداران حواله کند.
ضلع سوم این تراژدی، باشگاه نساجی است که در یک تصمیم حیرت انگیزتر حاضر شده دوباره فرش قرمز زیر پای مربی پهن کند که چوب حراج به اعتبار، حیثیت و شرف یک باشگاه ریشه دار و قدیمی زده و آنها را سکه یک پول کرده. مشخص نیست که چند امتیاز به قیمت بقا در لیگ چقدر ارزش دارد که مدیران این باشگاه به عنوان امید یک شهر خسته حاضر شده اند کل اعتبار چند دهه ای باشگاه را پای فردی تاخت بزنند که چند ماه پیش چوب بی آبرویی و رسوایی به تیمش زد و نساجی را انگشت نمای یک شهر که نه، کل ایران کرد.
عطر تند لجنزار متعفن فوتبال را برداشته و در این فضای مسموم نمی توان نفس کشید. فوتبالی که جولانگاه قداره کش ها و فحاش ها شده که در آن ارج و قرب دارند و با سلام و صلوات بازمی گردند.
۲۵۳ ۲۵۸