به گزارش خبرورزشی، فرمول یک به پیست سوزوکار رسید… در سی سال اخیر، به‌جز در چهار مورد، در اینجا تنها قهرمانان جهان پیروز شده‌اند. اینجا جایی است که استعداد برجسته می‌شود، مهارت راننده تفاوت را رقم می‌زند و قهرمانان سر برمی‌آورند—و پیروز می‌شوند.
به سوزوکا خوش آمدید
خوش آمدید به سوزوکا؛ جایی که آخر هفته جاری برای سی‌وپنجمین بار میزبان گرندپری ژاپن خواهد بود، سومین ایستگاه از مسابقات جهانی امسال که در آن فراری، با دشواری‌های طبیعی آغاز فصل، در تعقیب صدرنشینان است.
در پیستی فنی و روان، با طراحی جاری و نرم، میانگین سرعت بالا (پول پوزیشن سال گذشته: ۲۳۷ کیلومتر بر ساعت)، نقاط نمادین (از «منحنی‌های S» در آغاز تا دانلوپ)، پیچ‌های پرفشار متعدد (مانند ۱۳۰R) و فشار شدید بر تایرها، انتظار می‌رود که SF-۲۵ تصویری واقعی از وضعیت خود ارائه دهد.
تنظیمات جدید
یکی از چالش‌برانگیزترین پیست‌های تقویم، با جذابیتی خاص و شور و اشتیاقی که از پارک تفریحی مجاور و چرخ‌وفلک نمادین آن مشهود است، میزان آمادگی خودروی مارانلو را پس از آخر هفته‌ی تیره‌ی گرندپری چین مشخص خواهد کرد.
یادآور می‌شویم: هر دو خودرو فراری حدف شدند؛ خودروی شارل لکلرک (پنجم) به دلیل عدم رعایت وزن حداقلی و خودروی لوییس همیلتون (ششم) به دلیل مصرف نامتعارف زیر خودرو.
فراری اطمینان دارد که خودرویی شایسته در اختیار دارد و قرار نیست برای انطباق با این مسیر پیچ‌درپیچ در استان میه ژاپن، تغییر داده شود؛ بلکه با تنظیماتی متفاوت وارد میدان خواهد شد.
این به معنای تنظیمات متفاوت تعلیق در محورهای جلو و عقب است؛ هدف، بهبود کارایی آیرودینامیکی بخش عقب خودرو و کاهش حساسیت بحرانی به تغییرات ارتفاع از سطح زمین است؛ مشکلی که پس از پیروزی همیلتون در اسپرینت شانگهای، گریبان تیم را در مسابقه اصلی گرفت.
نخستین دستاورد همیلتون با رنگ قرمز
شروع دوباره از مسابقه‌ی کوتاه شنبه در چین، نخستین دستاورد لوییس با رنگ قرمز—هرچند در آمار ثبت نشده—فرمان امروز فراری است؛ تیمی که در سوزوکا بر استعداد ذاتی همیلتون حساب باز کرده، در مسیری که دستیابی به تعادل میان داون‌فورس و بازده آیرودینامیکی حیاتی است.
همیلتون در سوزوکا نمایش‌هایی خیره‌کننده داشته؛ پیستی که مهارت‌های کنترل خودرو و سرعت ذاتی او را به رخ می‌کشد.
هرچند اینجا فرصت‌های زیادی برای ترمزهای شدید و سبقت‌گیری وجود ندارد—جز پیچ هیرپین و شیکان پایانی مشهور کاسیو تری‌انگل—او آگاه است که می‌تواند تفاوت ایجاد کند.
سوزوکا به همیلتون می سازد!
همیلتون چهار بار در سوزوکا پیروز شده و با احتساب پیروزی‌اش در فوجی در سال ۲۰۰۷، پنج قهرمانی در گرندپری ژاپن دارد.
کلاس او می‌تواند برگ برنده‌ای باشد، به‌ویژه در برابر شرایط آب‌وهوایی متغیر این منطقه.
فراری اکنون ۶۱ امتیاز از مک‌لارن در جدول سازندگان عقب افتاده و اتکا به تجربه و کاریزمای همیلتون در این برهه‌ی حساس، مزیتی کلیدی به حساب می‌آید.
۲۶ قهرمانی برای ۳۰ پیروز پیست سوزوکا!
پیچ‌وخم‌های سوزوکا رانندگانی معمولی را تأیید نمی‌کند: در ۳۰ مسابقه‌ی اخیر برگزارشده در این پیست، ۲۶ بار قهرمانان جهان پیروز شده‌اند (استثناها: گرهارد برگر، ریکاردو پاتریزه، روبنس باریچلو و والتری بوتاس).
قیصر، مایکل شوماخر، با شش برد در صدر است؛ سپس سباستین فتل با چهار برد، همپای همیلتون، و مکس فرشتاپن که سه سال پیاپی در این پیست پیروز شده.
دانشگاه سوزوکا
سوزوکا یعنی سرعت، تلاش، جست‌وجوی مرزها؛ اما همچنین نمایش، پیچ‌هایی که بهره‌وری آیرودینامیک را نشان می‌دهند، نبردها و درگیری‌ها، و سقوط ناگهانی خط استارت که چون گردابی به سوی جهنمِ پیچ اول پیش می‌رود.
در اینجا، در سپیده‌دم طلایی ۸ اکتبر ۲۰۰۰، شوماخر پس از ۲۱ سال، قهرمانی را به مارانلو بازگرداند.
اینجا بود که آیرتون سنا در سال ۱۹۸۸ نخستین عنوان قهرمانی خود را کسب کرد و به سویه‌ی عرفانی خود اعتراف کرد—در حالی‌که گفت خداوند را در استارت دیده.
اینجا محل تقابل سنا و آلن پروست بود؛ ابتدا هم‌تیمی در مک‌لارن (۱۹۸۹، شش دور مانده به پایان)، سپس رقیب، زمانی‌که فرانسوی به فراری پیوست (۱۹۹۰، در پیچ اول).
در اینجا آرزوهای قهرمانی فتل در لباس سرخ فراری خاموش شد؛ مقصر، شمعی معیوب (۲۰۱۷) یا انتخاب‌های اشتباه تایر در تعیین خط (۲۰۱۸).
اینجا جایی است که ژول بیانکی سرنوشت دلخراشش را یافت؛ در برخورد با یک جرثقیل در سال ۲۰۱۴.
در اینجا هیچ مسابقه‌ای معمولی نیست.
سوزوکا، گرچه نسبتاً جوان، از سال ۱۹۸۷ در تقویم است (نه از ۱۹۷۶، همان‌طور که به‌اشتباه در یک پست اینستاگرامی فراری آمده بود…)، دانشگاهی برای دنیای چهار چرخ است.
اینجا کسی تصادفی موفق نمی‌شود و آزمونی که پیش روی اسب سرخ است، آزمونی است بی‌گذشت.
کمربندها را ببندید.