به گزارش خبر ورزشی، علی انصاریان بازیکن خوش خنده استقلال و پرسپولیس پانزدهم بهمن سال ۱۳۹۹ به واسطه بیماری کرونا جان خود را از دست داد و هنوز داغ رفتنش برایمان تازه است. خبر ورزشی بیستم بهمن همان سال چکیده‌ای از حرف‌های انصاریان طی سال‌هایی که فوتبالیست بود را منتشر کرد. حرف‌هایی که خواندن آنها هنوز هم جذاب است:
-تیم ملی برایم مثل سایه خودم بود. هر وقت به آن نزدیک می‌شدم، از من دور می‌شد.
– میرسلاو بلاژویچ دلال بود.
– بدترین خاطره فوتبالی ام روزی رقم خورد که با پیراهن استقلال مقابل پرسپولیس بازی کردم( پاییز سال ۱۳۸۵ )
– با برادرم بلال و آلاسکا می‌فروختیم تا کمک خرج خانواده باشیم.
– با اولین قراردادم در فوتبال ویدیو خریدم و فکر می‌کنم ۹۰ درصد فیلم‌های فارسی را با آن دیدم.
– دلم می‌خواهد زمان مرگم را خودم تعیین کنم و قبل از مادرم بمیرم.
– بزرگترین حسرت فوتبالی من نرفتن به جام جهانی بود.
– وقتی در تیم نوجوانان بازی می‌کردم، مادرم باورش نمی‌شد که به من پیراهن، کتانی و گرمکن داده‌اند. بنده خدا می‌گفت: اینها را از یک جا دزدیده‌ای. ببر بگذار سر جایشان!
– یک بار قبل از بازی با استقلال طی مصاحبه تلویزیونی گفتم ما و بازیکنان حریف با یکدیگر دوست هستیم بنابراین تماشاگران باهم دعوا نکنند و به تیم مقابل کاری نداشته باشند اما در همان بازی آنقدر علیرضا نیکبخت واحدی را زدم که از زمین اخراج شدم!
