شنبه, ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۴ /
نمایشگاه کتاب تهران، فراتر از یک رویداد فرهنگی، صحنه‌ای انسانی‌ست؛ جایی که طیف وسیعی از افراد، با پوشش، سن، شغل و سبک متفاوت زندگی خود، در جست‌وجوی معنا و دنیای پر رمز و راز کتاب‌ها در آن حضور می‌یابند.من به عنوان عکاس ۱۰ روز در نمایشگاه کتاب تهران حضور داشتم؛ در میان رفت‌وآمد پرشمار آدم‌ها، […]
نمایشگاه کتاب تهران، فراتر از یک رویداد فرهنگی، صحنه‌ای انسانی‌ست؛ جایی که طیف وسیعی از افراد، با پوشش، سن، شغل و سبک متفاوت زندگی خود، در جست‌وجوی معنا و دنیای پر رمز و راز کتاب‌ها در آن حضور می‌یابند.من به عنوان عکاس ۱۰ روز در نمایشگاه کتاب تهران حضور داشتم؛ در میان رفت‌وآمد پرشمار آدم‌ها، جایی را پیدا کردم میان روشنایی و تاریکی. در این نقطه، آدم‌ها از تاریکی به نور می‌آمدند — بدون اینکه بدانند دیده می‌شوند، بدون هیچ فیگور یا تظاهری.
این مجموعه، حاصل مشاهده‌ی مداوم من در همان نقطه است؛ جایی که نور، چهره‌ها را بی‌واسطه آشکار و لحظه‌ای ناب از حضور انسانی را ثبت می‌کرد.
من فقط تماشا کردم؛ کارم این بود که منتظر بمانم، نگاه کنم و بعد آن لحظات را ثبت کنم؛ بدون دخالت، قضاوت و هیچ گفت‌وگویی.
این عکس‌ها، نه بازنمایی هویت‌اند، نه توضیحی درباره افراد، آنها فقط تکه‌هایی هستند از عبور آدم‌ها در نور.
منبع: ایسنا
